25 Απρ 2009

"Όλα για το γαμήσι"

Επειδή ο χρόνος μου είναι περιορισμένος τις τελευταίες μέρες αντί να γράψω ένα θέμα που είχα στο μυαλό μου για το Λίβανο εδώ και πολλές μέρες, προτίμησα να μεταφέρω ένα κείμενο που διάβασα πριν περίπου κανένα μήνα στο zougla.gr κι από τότε έχει τύχει πολλές φορές να το θυμηθώ εξ αφορμής διάφορων γεγονότων. Θεώρησα καλό να το αναδημοσίευσω καθώς συμφωνώ απόλυτα με το νόημα του.

Άνθρωποι, εξουσίες, ηγέτες, ηγεσίες, κατακτητές, εκκλησιαστικές εξουσίες, θρησκευτικοί ηγέτες, τραπεζικά, οικονομικά,τηλεοπτικά συστήματα έχουν στόχο να γαμήσουν… για να επιβιώσουν! Από την στιγμή που εκπίπτει ο άνθρωπος του Παραδείσου... γαμιέται για να επιβιώσει με οποιοδήποτε τίμημα!!!

Αν σας κομπλάρει η λέξη γαμήσι, σόρυ. Αφήστε τις ντροπές και μπείτε στην ουσία.

Ο ΕΡΩΤΑΣ ΕΙΝΑΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΠΡΑΞΗ (Από τον Πλάτωνα έως τον Μαρξ).

ΤΟ ΓΑΜΗΣΙ, όμως, δηλώνει σχέσεις… αγοράς μεταξύ εξουσιαστή – εξουσιαζόμενου. Ο υποταγμένος στον εξουσιαστή μπορεί να μην έχει καμία συνείδηση υποταγής. Μπορεί να νοιώθει ότι έτσι πρέπει να γίνεται, μπορεί και να φτάσει να μπερδεύει το γαμήσι με τον έρωτα. Αυτό σημαίνει... αλλοτρίωση !

Το συστηματάκι (οικονομικό - πολιτικό - διαφημιστικό - μιντιακό) έχει ανάγκη, προκειμένου να αποφύγει την επιθανάτια αγωνία του, να σε κατευθύνει έτσι ώστε να "ερωτεύεσαι" το "μοντέλο" που εξυπηρετεί την επιβίωσή του.

Πριτςςς! Που δεν το καταλάβατε... Το "ερωτικό μοντέλο" που "πουλάει" στον 21ο αιώνα είναι το μοντελάκι που εξυπηρετεί τις ανάγκες της αγοράς. Ο γκόμενος για να γαμήσει πρέπει να αποτελεί εργαλείο για την διατήρηση του συστήματος. Πρέπει να έχει δηλαδή σπίτι με τζακούζι, σκύλο με βούλες, αυτοκίνητο που να παρκάρει φάτσα στο villa Mercedes, να προσφέρει διακοπές σε εξωτικά μέρη, να μπορεί, αν και με καράφλα τρίπατη, να περιφέρει την γκόμενα στην Ψαρού χωρίς εκφρασμένη ή υπολανθάνουσα αγωνία για το πώς θα πληρώσει την μπουρνουζοπετσέτα.

Οι γκόμενες, πάλι, που το συστηματάκι εγκαθιδρύει ως "σύμβολα του σεξ" είναι εκείνες που επίσης εξυπηρετούν τις ανάγκες της αγοράς. Διαθέτουν κορμιά – κρεμάστρες, όπου οι ετικέτες των οίκων μόδας εμφανίζονται από το πλαστικό μπούστο έως το αιδοίο, το οποίο οφείλει να μένει εγκλωβισμένο μόνο σε κορδόνι του οποίου ο κατασκευαστής λέγεται "ΚΛΑΙΝ"...

Αυτό είναι λοιπόν το ζευγάρι που η αγορά ευλογεί να... πηδιέται! Αν κάποιος ή κάποιοι διαταράξουν την νόρμα, αποκαθηλώνονται ως αντάρτες. Είστε καλά; Σκέψου πόσα τζακούζια θα μείνουν στο ράφι, αν οι γκόμενοι πιστέψουν ότι μπορεί να γαμίσουν χωρίς να διαθέτουν το συγκεκριμένο αξεσουάρ! Σκέψου πόσες αυτοκινητοβιομηχανίες θα κλείσουν, αν οι άντρες στον πλανήτη συνωμοτούσαν ότι θα γαμίσουν με το… πουλί τους και όχι με το κλειδί του αυτοκινήτου τους!

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΟΜΩΣ ΝΑ ΣΥΜΒΕΙ ΑΥΤΟ.
ΞΕΡΕΤΕ ΓΙΑΤΙ ; Υπάρχει... ο ΦΟΒΟΣ!


Ο Χειρότερος εχθρός του έρωτα (με την αρχαιοελληνική και Μαρξιστική έννοια του όρου) είναι ο φόβος. Ο Φόβος μπροστά στην ελευθερία και την ευτυχία. Δεν υπάρχει μεγαλύτερος πανικός από εκείνον που σου προκαλεί το συναίσθημα της ελευθερίας ή της ευτυχίας. Γιατί, αγάπες μου, όταν είσαι ελεύθερος δεν έχεις ανάγκη ένταξης σε ομάδες ή σε συγκροτήματα. Πιάστε το για να με νοιώσετε, ιστορικά, κάθε στιγμή που οι άνθρωποι διεκδικούσαν το δικαίωμα στην ελευθερία επαναστατούσαν, ματώνανε, χαρακωνόντουσαν, θρηνούσανε νεκρούς. Στην συνέχεια, όμως, δημιουργούσαν τις προϋποθέσεις για να καλωσορίσουν…τον ολοκληρωτισμό! Πλάκα μου κάνεις; Πού μπερδεύτηκες; Για θυμήσου: χύθηκε αίμα ή δεν χύθηκε για να πετάξουν οι γυναίκες τους κορσέδες, τις ζώνες αγνότητας και τα σουτιέν; Χύθηκε. Το αποτέλεσμα; Πειστήκαμε όλες ότι μπορούμε να χωρέσουμε σε τρία νούμερα τζιν ( διότι αν δεν... δεν!) Πείστηκαν όλες όχι απλώς να ξαναφορέσουν σουτιέν, αλλά σουτιέν με ενισχύσεις τριαξονικού για να φαίνονται τα βυζιά μπαλόνια! Βλέπεις, αν δεν ανήκεις στην κατηγορία του "τούμπανου" δεν…! Το "τούμπανο" για να κάνει σουξέ και να εγκαθιδρυθεί θέλει και σιλικόνη και μπανέλα (εσύ που διαβάζεις, θες να γράψεις δίπλα πόσες πλαστικές κάρτες χρειάζομαι για να κάνω το βυζί τούμπανο, να βρω ασορτί μπανέλα με το κορδόνι του βρακιού και γκλίτερ για να ταιριάζει με το μήκος της βυζοχαράδρας;). Αγάπες, σόρυ που θα σας το πετάξω στα μούτρα, αλλά αυτό είναι φασισμός! Το νοιώθω ότι το ψιλοϋποψιάζεστε, αλλά ντουφεκάμε όλοι μπεκάτσες αλλού νταλλού! Φοβόμαστε την πραγματικότητα, γιατί η ελευθερία προϋποθέτει... μοναξιά -ή τουλάχιστον συμφιλίωση με την μοναξιά.

Το κείμενο είναι της Νανάς Παλαιτσάκη.

ΥΓ: Αργησα λίγο στην ανανέωση του blog αλλά είχα καλούς λόγους. Πρώτον, κουράστηκα περνώντας πολύ ευχάριστα στις διακοπές του Πάσχα. Μετά ξαναπακέταρα τα πραγματάκια μου, και την έκανα για νέο προορισμό. Εκτός Ευρώπης αυτή τη φορά, εδώ όπου τα πράγματα δεν είναι και τόσο ελεύθερα για τους γκέι. Έμαθα και πως λειτουργούν διάφορα προγραμματάκια για να παρακάμπτω περιορισμούς και φραγές σε sites που... διαφθείρουν τα ήθη (και δεν εννοώ πορνοσάιτς!), χιχι!

ΥΓ2: Εχω μια μικρή (πολύ μικρή) προσδοκία ότι η οικονομική κρίση θα λειτουργήσει διορθωτικά και σ' αυτό το τομέα. Εξ ανάγκης, δηλαδή, τα ακριβά πλαστικά βυζιά και η υπερδιέγερση που προσφέρει το πολυτελές αυτοκίνητο να μείνουν -για λίγο έστω- στην άκρη προς αναζήτηση ενός πιο ανθρώπινου Έρωτα.

7 σχόλια:

  1. κατά κάποιο τρόπο για το Λίβανο έγραψες, γιατι κι εκεί ποιος θα γαμήσει ποιον, είναι το θέμα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Χμμ, ενδιαφέρουσα προσέγγιση. Αν και εκεί είναι λίγο πολύ γνωστό ποιοι γαμάει ποιους. Πέντε - έξι οικογένειες, μια δυο από κάθε εθνοτική ομάδα, δημιούργησαν τη δική τους πολιτικοοικονομική ελίτ και τους υπόλοιπους... ποιος τους γαμάει! Μόνο η Χιζπολλάχ τους χάλασε τη σούπα μ' ένα κίνημα ακραίο μεν, με μαζική κοινωνική στήριξη δε, και είδαμε τι έγινε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. καλό το κείμενο που αναδημοσιεύεις αλλά δεν κάνει τίποτα άλλο από το να διαπιστώνει τη πραγματικότητα. δεν προτείνει και τίποτα..

    χαίρομαι που ξε-κουράστηκες στις διακοπές και ελπίζω η επάνοδος να σε βρει ανανεωμένο :)

    η οικονομική κρίση είναι φτιαχτή και δεν θα μας πάει δυστυχώς μπροστά αλλά πίσω. ήδη δικαιώματα εργαζομένων καταπατούνται κατάφορα με τη σιωπηλή ανοχή-αποδοχή του κράτους. όλα γίνονται για να μας τρομοκρατούν και να κρατάμε το στόμα κλειστό. το έχω ξαναγράψει: πιστεύω ότι πάμε προς ολοταχώς για ένα νέο μεσαίωνα, με ότι αυτό συνεπάγεται.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. @|ρίτσα|
    Καλώς ήρθες! Έχει νόημα το κείμενο γιατί μας πετάει στα μούτρα αυτό που ήδη ξέρουμε αλλά προσποιούμαστε ότι δεν συμβαίνει ποτέ σε μας!

    @Dorothea
    Μυρίζομαι θεωρίες συνωμοσίας, που δεν μ' αρέσουν. Τα δικαιώματα των εργαζομένων πάντα καταπατούνται από τη στιγμή που την υπεραξία της δικής τους εργασίας καρπώνεται πάντα το αφενντικό. Απλώς κάθε φορά γίνεται με διαφορετική δικαιολογία.

    Για το πόσο "φτιαχτή" είναι η κρίση έχω μεγάλες αμφιβολίες. Πρώτον γιατί θεωρώ ότι η κρίση προήλθε κυρίως από την απληστία και των golden boys αλλά και της μεσσαίας και μικροαστικής τάξης. Ενώ όλοι ήξεραν ότι δεν είναι λογικό να βγάζεις μέσα σε μια ζωή ολόκληρη ας πούμε χονδρικά 1 εκ και το σπίτι σου να είναι των 700,000 όλοι ήθελαν το πιο ακριβό σπίτι, το πιο ακριβό αυτοκίνητο, τις πιο ακριβές διακοπές. Όλα γίνονταν με χρήμα που κανείς δεν είχε πραγματικά. Αρα ήταν λογικό κάποτε να σπάσει η φούσκα, οπως όλες οι προηγούμενες κι όλες οι επόμενες. Θύματα σίγουρα είναι ο καθένας μας, ειδικά αν δεν έχει λογαριασμούς στην Ελβετία (έχω ένα υπόλοιπο πίσω στην Αγγλία που ίσα ίσα καλύπτει το χρέος της πιστωτικής άρα δεν πιάννεται χιχιχιχι) αλλά υπήρξε ταυτόχρονα και θύτης.

    Μ' αυτή τη λογική δεν θεωρώ τον υπερκαταναλωτισμό που ζούσαμε πριν λίγους μήνες ως "πρόοδο" για να θεωρήσω την αντίθετη κατεύθυνση ως πορεία στο Μεσσαίωνα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. ο υπερκαταναλωτισμός υπάρχει για να είμαστε όλοι δούλοι του συστήματος. αλλά διαφωνώ. η κρίση ειναι φτιαχτή για να δεχτούν οι εργαζόμενοι περισσότερες ώρες εργασίας και μικρότερους μισθούς. αν αυτό δεν είναι επιστροφή σε άλλες εποχές τότε τι είναι; είχαμε προσφατα 1 Μαίου, τόσοι και τόσοι άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους για το 8ωρο. το οποίο πάει αργά, σιωπηλα, έμμεσα αλλά με σιγουριά να καταργηθεί. άρα ναι παμε πίσω πολύ πίσω. τέλη του 19ου αρχές του 20ου αιώνα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ότι αφαιρούνται δικαιώματα από τους εργαζομένους δνε το αμφισβητώ. Αμφισβητώ ότι γίνεται με αφορμή την κρίση ή ότι ακόμη περισσότερο η κρίση φτιάχτηκε για να αφαιρεθούν αυτά τα δικαιώματα.

    Αφορμές πάντα υπάρχουν και δεν χρειαζόταν η κρίση. Στο όνομα της αναπτυξης, του ανταγωνισμού, της παγκοσμιοποίησης, του... τουριστικού ωραρίου κτλ κτλ έγιναν τόσα και τόσα. Δεν περίμεναν Δωροθέα μου την κρίση.

    Η κρίση ήρθε από την απληστία όλων μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή