Ενα ζωντανό πείραμα: Το κόμμα "Διαδικτυακή Δημοκρατία" στις Ευρωεκλογές

Βαρεθήκαμε τους λαϊκιστές, ας πάμε στο λαό! Μπορεί αυτή να είναι η λύση; Ίσως και μάλιστα στην Ουγγαρία δημιουργήθηκε το κόμμα της άμεσης διαδικτυακής δημοκρατίας ενόψει των Ευρωεκλογών.

Σε γενικές γραμμές η ιστοσελίδα του κόμματος θα επιτρέπει στους χρήστες να ανταλλάσσουν απόψεις για θέματα που θα συζητούνται στο Ευρωκοινοβούλιο και τα αποτελέσματα θα μεταφέρονται ως πολιτικές θέσεις του κόμματος από τους Ευρωβουλευτές στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο (Πλήρες κείμενο για την είδηση εδώ).

Πόσο υπεύθυνος είναι όμως ο λαός όταν διαμορφώνει άμεσα πολιτικές μέσα από την ανωνυμία του πλήθους;

Ενα απλό παράδειγμα είναι το ζήτημα των γάμων των γκέι. Πρόσφατη ανταλλαγή απόψεων πολιτών μέσα από τον Φιλελεύθερο (δείτε σχετικό σχόλιο κι από τον Κυπρολέοντα) έδειχνε (ή τουλάχιστον παρουσιάστηκαν) ότι υπάρχουν όλες οι τάσεις. Δηλαδή αυτοί που έκαναν λόγο για το δικαίωμα του κάθε ατόμου στην ίση μεταχείριση από το κράτος κι αυτοί που μπέρδευαν τη δική τους ηθική με τη διασφάλιση των ατομικών δικαιωμάτων συμπολιτών τους.

Δεν θέλω να σκεφτώ τι θα προέκυπτε σ' ένα δημοψήφισμα, κι ειδικά ηλεκτρονικό, ανώνυμο για το ζήτημα της ισότητας στο γάμο, στο μοντέλο άμεσης δημοκρατίας που εισηγείται το κόμμα 'Internet Democracy' της Ουγγαρίας. Κανονικά δεν θα έπρεπε να έχει και σημασία, γιατί τα δικαιώματα του κάθε ατόμου δεν μπορούν να υπόκεινται στη καλή διάθεση του ανώνυμου πλήθους.

Μήπως ο επώνυμος πολιτικός είναι καλύτερος; Σίγουρα η επώνυμη στάση ενός πολιτικού μπορεί να λειτουργήσει και προς τις δύο κατευθύνσεις. Είτε θέλοντας να παρουσιαστεί συνεπής με την ιδεολογία του κόμματος του (πχ. Σύριζα), είτε για λόγους προσωπικών απόψεων, είτε για λόγους ψηφοθηρίας, είτε..., είτε... ψηφίζει θετικά και γίνεται αποδέκτης τόσο θετικής όσο κι αρνητικής κριτικής. Το ίδιο ισχύει κι αντίστροφα. Για τους ίδιους λόγους (ιδεολογικούς, λόγω συντηρητικής προσέγγισης, προσήλωση στη θρησκευτική ηθική), είτε για λόγους ψηφοθηρίας ανάμεσα στο συντηρητικό ακροατήριο μπορεί να καταλήει σε αρνητική ψήφο. Ο πολιτικός, και πάλι, θα δεκτεί και θετική κι αρνητική κριτική.

Η ειδοποιός διαφορά είναι πως στην περίπτωση του πλήθους λειτουργεί το θυμικό, το γενικότερο κλίμα, και η ψυχολογία του πλήθους που επιτρέπει ακρότητες όλτων των τάσεων και μάλιστα η όποια απόφαση δεν συνδέεται με καμία ανάληψη ευθύνης. Στην περίπτωση των επώνυμων πολιτικών, η ευθύνη βαραίνει τον καθένα κι έχει αντίστοιχο αντίκτυπο, είτε θετικό είτε αρνητικό. Αρα γίνεται και με διαφορετικούς όρους και συνήθως (όχι πάντα) δεν ξεφεύγει απο τα όρια του πολιτικού πολιτισμού και δεν αναζητά λύσεις στο θυμικό.

Όσο όμορφα κι αν ακούγεται η έννοια της άμεσης δημοκρατίας μέσω του διαδικτύου και τη δύναμη που έχουν ή που μπορούν να αποκτήσουν πχ οι bloggers κι άλλοι που μπορούν να επηρεάσουν την μορφή του δημόσιου διαλόγου, παροτρύνοντας στη συμμετοχή σε τέτοια δημοψηφίσματα και καθοδηγώντας τις τάσεις, όταν αυτά τα στοιχεία δεν συνδέονται με κάποια έννοια προσωπικής ευθύνης για την κάθε απάντηση που δίνεται, τότε ο κίνδυνος να οδηγηθούμε στη δικτατορία του ανώνυμου δικτυωμένου πλήθους είναι ορατός.

Θεωρώ ενδιαφέρον το "πείραμα" που αναμένεται να λάβει χώρα στην Ουγγαρία κι ελπίχω το συγκεκριμένο κόμμα να πετύχει εκλογή ευρωβουλευτη για να δούμε πως θα εξελιχθεί στην πράξη, αν και ήδη είμαι επιφυλακτικός από τις παγίδες που κρύβει.

"Όλα για το γαμήσι"

Επειδή ο χρόνος μου είναι περιορισμένος τις τελευταίες μέρες αντί να γράψω ένα θέμα που είχα στο μυαλό μου για το Λίβανο εδώ και πολλές μέρες, προτίμησα να μεταφέρω ένα κείμενο που διάβασα πριν περίπου κανένα μήνα στο zougla.gr κι από τότε έχει τύχει πολλές φορές να το θυμηθώ εξ αφορμής διάφορων γεγονότων. Θεώρησα καλό να το αναδημοσίευσω καθώς συμφωνώ απόλυτα με το νόημα του.

Άνθρωποι, εξουσίες, ηγέτες, ηγεσίες, κατακτητές, εκκλησιαστικές εξουσίες, θρησκευτικοί ηγέτες, τραπεζικά, οικονομικά,τηλεοπτικά συστήματα έχουν στόχο να γαμήσουν… για να επιβιώσουν! Από την στιγμή που εκπίπτει ο άνθρωπος του Παραδείσου... γαμιέται για να επιβιώσει με οποιοδήποτε τίμημα!!!

Αν σας κομπλάρει η λέξη γαμήσι, σόρυ. Αφήστε τις ντροπές και μπείτε στην ουσία.

Ο ΕΡΩΤΑΣ ΕΙΝΑΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΠΡΑΞΗ (Από τον Πλάτωνα έως τον Μαρξ).

ΤΟ ΓΑΜΗΣΙ, όμως, δηλώνει σχέσεις… αγοράς μεταξύ εξουσιαστή – εξουσιαζόμενου. Ο υποταγμένος στον εξουσιαστή μπορεί να μην έχει καμία συνείδηση υποταγής. Μπορεί να νοιώθει ότι έτσι πρέπει να γίνεται, μπορεί και να φτάσει να μπερδεύει το γαμήσι με τον έρωτα. Αυτό σημαίνει... αλλοτρίωση !

Το συστηματάκι (οικονομικό - πολιτικό - διαφημιστικό - μιντιακό) έχει ανάγκη, προκειμένου να αποφύγει την επιθανάτια αγωνία του, να σε κατευθύνει έτσι ώστε να "ερωτεύεσαι" το "μοντέλο" που εξυπηρετεί την επιβίωσή του.

Πριτςςς! Που δεν το καταλάβατε... Το "ερωτικό μοντέλο" που "πουλάει" στον 21ο αιώνα είναι το μοντελάκι που εξυπηρετεί τις ανάγκες της αγοράς. Ο γκόμενος για να γαμήσει πρέπει να αποτελεί εργαλείο για την διατήρηση του συστήματος. Πρέπει να έχει δηλαδή σπίτι με τζακούζι, σκύλο με βούλες, αυτοκίνητο που να παρκάρει φάτσα στο villa Mercedes, να προσφέρει διακοπές σε εξωτικά μέρη, να μπορεί, αν και με καράφλα τρίπατη, να περιφέρει την γκόμενα στην Ψαρού χωρίς εκφρασμένη ή υπολανθάνουσα αγωνία για το πώς θα πληρώσει την μπουρνουζοπετσέτα.

Οι γκόμενες, πάλι, που το συστηματάκι εγκαθιδρύει ως "σύμβολα του σεξ" είναι εκείνες που επίσης εξυπηρετούν τις ανάγκες της αγοράς. Διαθέτουν κορμιά – κρεμάστρες, όπου οι ετικέτες των οίκων μόδας εμφανίζονται από το πλαστικό μπούστο έως το αιδοίο, το οποίο οφείλει να μένει εγκλωβισμένο μόνο σε κορδόνι του οποίου ο κατασκευαστής λέγεται "ΚΛΑΙΝ"...

Αυτό είναι λοιπόν το ζευγάρι που η αγορά ευλογεί να... πηδιέται! Αν κάποιος ή κάποιοι διαταράξουν την νόρμα, αποκαθηλώνονται ως αντάρτες. Είστε καλά; Σκέψου πόσα τζακούζια θα μείνουν στο ράφι, αν οι γκόμενοι πιστέψουν ότι μπορεί να γαμίσουν χωρίς να διαθέτουν το συγκεκριμένο αξεσουάρ! Σκέψου πόσες αυτοκινητοβιομηχανίες θα κλείσουν, αν οι άντρες στον πλανήτη συνωμοτούσαν ότι θα γαμίσουν με το… πουλί τους και όχι με το κλειδί του αυτοκινήτου τους!

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΟΜΩΣ ΝΑ ΣΥΜΒΕΙ ΑΥΤΟ.
ΞΕΡΕΤΕ ΓΙΑΤΙ ; Υπάρχει... ο ΦΟΒΟΣ!

Ο Χειρότερος εχθρός του έρωτα (με την αρχαιοελληνική και Μαρξιστική έννοια του όρου) είναι ο φόβος. Ο Φόβος μπροστά στην ελευθερία και την ευτυχία. Δεν υπάρχει μεγαλύτερος πανικός από εκείνον που σου προκαλεί το συναίσθημα της ελευθερίας ή της ευτυχίας. Γιατί, αγάπες μου, όταν είσαι ελεύθερος δεν έχεις ανάγκη ένταξης σε ομάδες ή σε συγκροτήματα. Πιάστε το για να με νοιώσετε, ιστορικά, κάθε στιγμή που οι άνθρωποι διεκδικούσαν το δικαίωμα στην ελευθερία επαναστατούσαν, ματώνανε, χαρακωνόντουσαν, θρηνούσανε νεκρούς. Στην συνέχεια, όμως, δημιουργούσαν τις προϋποθέσεις για να καλωσορίσουν…τον ολοκληρωτισμό! Πλάκα μου κάνεις; Πού μπερδεύτηκες; Για θυμήσου: χύθηκε αίμα ή δεν χύθηκε για να πετάξουν οι γυναίκες τους κορσέδες, τις ζώνες αγνότητας και τα σουτιέν; Χύθηκε. Το αποτέλεσμα; Πειστήκαμε όλες ότι μπορούμε να χωρέσουμε σε τρία νούμερα τζιν ( διότι αν δεν... δεν!) Πείστηκαν όλες όχι απλώς να ξαναφορέσουν σουτιέν, αλλά σουτιέν με ενισχύσεις τριαξονικού για να φαίνονται τα βυζιά μπαλόνια! Βλέπεις, αν δεν ανήκεις στην κατηγορία του "τούμπανου" δεν…! Το "τούμπανο" για να κάνει σουξέ και να εγκαθιδρυθεί θέλει και σιλικόνη και μπανέλα (εσύ που διαβάζεις, θες να γράψεις δίπλα πόσες πλαστικές κάρτες χρειάζομαι για να κάνω το βυζί τούμπανο, να βρω ασορτί μπανέλα με το κορδόνι του βρακιού και γκλίτερ για να ταιριάζει με το μήκος της βυζοχαράδρας;). Αγάπες, σόρυ που θα σας το πετάξω στα μούτρα, αλλά αυτό είναι φασισμός! Το νοιώθω ότι το ψιλοϋποψιάζεστε, αλλά ντουφεκάμε όλοι μπεκάτσες αλλού νταλλού! Φοβόμαστε την πραγματικότητα, γιατί η ελευθερία προϋποθέτει... μοναξιά -ή τουλάχιστον συμφιλίωση με την μοναξιά.
Το κείμενο είναι της Νανάς Παλαιτσάκη.

ΥΓ: Αργησα λίγο στην ανανέωση του blog αλλά είχα καλούς λόγους. Πρώτον, κουράστηκα περνώντας πολύ ευχάριστα στις διακοπές του Πάσχα. Μετά ξαναπακέταρα τα πραγματάκια μου, και την έκανα για νέο προορισμό. Εκτός Ευρώπης αυτή τη φορά, εδώ όπου τα πράγματα δεν είναι και τόσο ελεύθερα για τους γκέι. Έμαθα και πως λειτουργούν διάφορα προγραμματάκια για να παρακάμπτω περιορισμούς και φραγές σε sites που... διαφθείρουν τα ήθη (και δεν εννοώ πορνοσάιτς!), χιχι!

ΥΓ2: Εχω μια μικρή (πολύ μικρή) προσδοκία ότι η οικονομική κρίση θα λειτουργήσει διορθωτικά και σ' αυτό το τομέα. Εξ ανάγκης, δηλαδή, τα ακριβά πλαστικά βυζιά και η υπερδιέγερση που προσφέρει το πολυτελές αυτοκίνητο να μείνουν -για λίγο έστω- στην άκρη προς αναζήτηση ενός πιο ανθρώπινου Έρωτα.

Λίγες περισσότερες... παράπλευρες απώλειες

Η Ιρακινή κυβέρνηση καλείται από τη Διεθνή Αμνηστία να προστατεύσει τους ομοφυλόφιλους στην αυγή εντός ξεσπάσματος βίας και δολοφονιών νεαρών ομοφυλόφιλων αντρών.

Τις τελευταίες εβδομάδες οι αναφορές σε θανάτους που αφορούν δολοφονίες αγοριών κι αντρών που θεωρούνται ομοφυλόφιλοι έχουν φτάσει τις 25, σύμφωνα με την Διεθνή Αμνηστία.

Η διεθνής οργάνωση απηύθυνε επιστολή στον πρωθυπουργό Μαλίκι με την οποία τον καλεί να αναλάβει επείγουσα και συνολική δράση, ενώ καταδίκασε την αποτυχία της κυβέρνησης να καταδικάσει τις δολοφονίες.

Οι πρόσφατες δολοφονίες έχουν γίνει, σύμφωνα με μαρτυρίες, από ένοπλους Σιίτες κι από μέλη των φυλών ακόμα και των οικογενειών των ίδιων των θυμάτων.

Τρία νέα πτώματα ομοφυλόφιλων αντρών βρέθηκαν στη Σιιτική περιοχή της Βαγδάτης, Σάντρ Σίτι, από τα οποία στα δύο βρέθηκε σημείωση με τη λέξη «ανώμαλος».

Η επιστολής της Διεθνούς Αμνηστίας αναφέρεται ακόμη στην εξώθηση στη βία που προκαλούν με τη στάση τους οι θρησκευτικοί ηγέτες αλλά και οι δηλώσεις που φέρεται να έκανε ανώτερος αξιωματούχος της αστυνομίας και με τις οποίες μάλλον ενθαρρύνει τη στοχοποίηση των ομοφυλόφιλων αντρών.

Η Διεθνής Αμνηστία καλεί την κυβέρνηση να οδηγήσει ενώπιον της δικαιοσύνης όλους τους υπεύθυνους για τις δολοφονίες και να προστατεύσει αποτελεσματικά την κοινότητα των ομοφυλοφίλων στο Ιράκ.

Πηγή: BBC

Μπορεί μία επιστολή της Διεθνούς Αμνηστίας να σώσει τους Ιρακινούς ομοφυλόφιλους; Δεν το πιστεύω και δεν νομίζω ότι πέραν από τη συγκέντρωση κάποιων λεπτών διεθνής δημοσιότητας η παρέμβαση της διεθνής οργάνωσης μπορεί να προσφέρει ουσιαστικά. Η πλήρης διάλυση ενός κράτος για να εξυπηρετηθούν οι γεωπολιτικοί σχεδιασμοί των πολιτισμένων Δυτικών έχει δημιουργήσει ένα χώρο όπου οι πιο ακραίοι και ισχυροί (στρατιωτικά αλλά και ιδεολογικά) ΕΠΙΒΑΛΛΟΥΝ χωρίς αντίσταση από ένα ανύπαρκτο κρατικό σύστημα τους δικούς τους νόμους.

Ας το έχουμε υπόψη μας κάθε φορά που θέλουμε να διαλύσουμε θεσμούς και στρεφόμαστε κατά του ‘κράτους’. Δυστυχώς οι άνθρωποι δεν είμαστε αρκετά… φιλάνθρωποι για να μπορούμε να ζήσουμε αρμονικά χωρίς ‘φύλακες’. Τώρα ποιος πρέπει να είναι ο ρόλος των φυλάκων είναι μια άλλη ιστορία, αλλά σίγουρα δεν μπορεί να υπάρχει το δίλημμα της αστυνομικής βίας ή της αναρχίας. Υπάρχουν άλλες λύσεις, κι ευτυχώς το περασμένο Σάββατο στη Λεμεσό αυτό το μήνυμα έστειλαν οι ενεργοί πολίτες.

Όσο αφορά το Ιράκ, μέχρι να οδηγηθούν όλοι οι ομοφυλόφιλοι είτε στο θάνατο είτε στην αυτοεξορία, θα μετρούμε τις ανθρώπινες ζωές ως κάποιες περισσότερες… παράπλευρες απώλειες, χωρίς τη δύναμη ή/και τη διάθεση να αντιδράσουμε!

Εχω και καλά και κακά μαντάτα... Από που ν' αρχίσω;

Έχω κι ευχάριστα να γράψω έχω και δυσάρεστα. Από ποια να ξεκινήσω; Σ' αυτή την ερώτηση πάντα απαντώ να ξεκινούμε από τα δυσάρεστα. Δεν αντέχω την αγωνία για κάτι άσχημο. Προτιμώ μια κι έξω, να το μάθω να τελειώνουμε. Ε, και μετά οι θετικές ειδήσεις βοηθούν για να ισορροπήσουμε πάλι.

Ετσι κι εδώ. Ξεκινώ με κάτι που διάβσα πρώτα στον Πολίτη και μετά βεβαίως δημοσιεύτηκε και στο μπλοκ της Αλλης Όχθης. Την ιστορία τη θυμόμουν από τα ΜΜΕ όταν έγινε το φονικό. Τα άσχημα μαντάτα δεν είναι βεβαίως ότι ο πατέρας του θύματος (που ήταν μόλις 21 ετών) προσέφυγε στο ΕΔΑΔ κατά της Κυπριακής Δημοκρατίας αλλά ότι ενώ έχουν περάσει τόσα χρόνια λίγα πράγματα άλλαξαν. Εχουμε μακρύ δρόμο μέχρι να γίνει κάτι ουσιαστικό, μέχρι ν' αποφασίσουμε ότι τα σκλαβοπάζαρα της νύκτας πρέπει να κλείσουν. Πόσο ξεφτίλες είμαστε όλοι που έχουμε συνηθίσει στη θέα και το θέαμα τους;

Η ευχάριστη είδησης έρχεται από τη Λεμεσό. Στην εκδήλωση (το... εναλλακτικό φεστιβαλ όπως το περιγράφει ο Λινοπάμπακος) έκαναν το πέρασμα του περίπου 1000 συμπολίτες μας. Αν ισχύει αυτό τότε είναι μεγάλη επιτυχία!
Διαβάστε περισσότερα εδώ:
"Όταν οι πολίτες διεκδικούν με όπλο τον πολιτισμό"

Από τη γιορτή του μόλου της Λεμεσού

ανταποκριση που την λεμεσο

Η άλλη άποψη επίσης εδώ: Εκδήλωση ενάντια στην αστυνομική βία - vs - καναπές = 2 !

Καλή βδομάδα...

Τα χρώματα της ζωής είναι η καλύτερη απάντηση στο μαύρο της βίας

Όταν η βία δεν τιμωρείται πολλαπλασιάζεται σε μέγεθος κι αποθρασύνεται σε ένταση.

Η απάντηση στη βία δεν είναι η βία, ούτε η κατάλυση των θεσμών.

Θύματα της βίας είναι πάντα οι κοινωνικά "αδύνατοι" και μόνη απάντηση είναι η μαζικότητα της αντίδρασης όλων μας.

Τα χρώματα της ζωής είναι η καλύτερη απάντηση στο μαύρο της βίας.

Σάββατο, 11 Απρίλη, στο ανατολικό άκρο του μόλου στη Λεμεσού, η ζωή παραδίδει μαθήματα πολιτισμού απέναντι στη βία της αστυνομίας.

ΥΓ: Η επιτυχία των κινήσεων θα είναι να σταλεί το μήνυμα της κοινωνικής αντίδρασης σε βαθμό που θα εντάξει το ζήτημα των ατομικών δικαιωμάτων και της αξιοπρέπειας των ατόμων που γίνονται θύματα της εξουσίας στον προεκλογικό διάλογο. Ατομικά δικαιώματα, αστυνομική βία και κρατική εξουσία που χρησιμοποιείται εις βάρος των πολιτών είναι κατ' εξοχήν "ευρωπαϊκά" θέματα.

Δημοκρατία κι ασφάλεια στο Ιράκ

Εξι ομοφυλόφιλοι άντρες δολοφονήθηκαν από μέλη της φυλής τους σε δύο περιστατικά τις τελευταίες δέκα μέρες, δήλωσε στέλεχος του Υπουργείου Εσωτερικών του Ιράκ.

Στην πιο πρόσφατη επίθεση, δύο άντρες δολοφονήθηκαν την Πέμπτη στη περιοχή Σαντρ της Βαγδάτης, αφού 'αποκηρύχθηκαν' από τις οικογένειες τους.

Η δολοφονία τους ήρθε μετά από συνάντηση της φυλής κατά την οποία αποφασίστηκε όπως τα μέλη κηνυγήσουν τα θύματα.

Στις 26 Μαρτίου, τέσσερις άλλοι άντρες δολοφονήθηκαν στην ίδια πόλη αφού επίσης είχαν τύχει της αποκύρηξης της οικογένειας τους.

Στην ίδια περιοχή, μια καφετέρια πυρπολήθηκε αφού θεωρήθηκε σημείο συνάντησης ομοφυλοφίλων.

Πηγή: CNN

Ένα εξαιρετικό άρθρο για την κατάσταση των ομοφυλοφίλων στο Ιράκ, υπάρχει στο Απέναντι Πεζοδρόμιο. Η δική μου ανάρτηση απλώς προσθέτει ακόμη κάποια λίγα στοιχεία στη συζήτηση που άνοιξε εκεί.

Politically incorrect ομοφοβία

Πριν λίγες μέρες κυκλοφόρησε έκθεση από την Υπηρεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τα Θεμελιώδη Δικαιώματα, στην οποία αναφέρεται σε γενικές γραμμές ότι η ομοφοβία απειλεί ζωές και καριέρες ανθρώπων στην Ευρώπη. Οι εξ Ελλάδος σίγουρα θα τα διαβάσατε σε εφημερίδες και blogs. Στην Κύπρο εκτός από γενικότητες δεν βρήκα κάτι σημαντικό στον τύπο. Κατέβασα την έκθεση και βρήκα τις σχετικές αναφορές.

Αφού γίνεται μια σειρά αναφορών σε αποφάσεις και νομικά κείμενα που δεσμεύουν τα κράτη μέλη για την απαγόρευση διακρίσεων λόγω σεξουαλικού προσανατολισμού τονίζεται ότι σε έξι χώρες μέλη, ανάμεσα στις οποίες και η Κύπρος, οι εκκλήσεις για βελτίωση των δικαιωμάτων των LGBT συνάντησαν τις αρνητικές αντιδράσεις πολιτικών και θρησκευτικών παραγόντων.

Σχετικά με το δικαίωμα νομικής κατοχύρωσης των σχέσεων των ομοφυλοφίλων, καμία νομοθετική ρύθμιση δεν υπάρχει στο τοπικό δίκαιο της Κύπρου και της Ελλάδας, όπως και σε άλλα δώδεκα κράτη - μέλη.

Στην Κύπρο η κοινή γνώμη είναι αρνητική στην ιδεά του γάμου ομοφυλοφίλων με μόλις το 14% να τάσσεται υπέρ του σχετικού δικαιώματος (Ευρωβαρόμετρο 2006). Το εξαιρετικά χαμηλό ποσοστό είναι ιδιαίτερα ανησυχητικό και μου προκαλεί εντύπωση γιατί συνήθως στις ερωτήσεις του Ευρωβαρόμετρου οι Κύπριοι επιλέγουν πάντα τις "politically correct" απαντήσεις!

Ιδιαίτερη αναφορά γίνεται στην Κύπρο αναφορικά με την αντίδραση των ερωτώμενων στην περίπτωση που γνώριζαν ότι ο δάσκαλος των παιδών τους ή ο γιατρός ήταν ομοφυλόφιλος. Δεν θα ένιωθαν άνετα, λέει η έρευνα, αν γνώριζαν ότι ο δάσκαλος του παιδιού τους ή κάποιος συγγενής τους είναι ομοφυλόφιλος, αλλά θα ήταν περισσότερο ανεκτικοί με γκέι φίλους τους ή με γκέι γιατρό και ακόμη περισσότερο ανεκτικοί αν ο γείτονας ή συνάδελφος τους ήταν ομοφυλόφιλος.

Σημειώνεται επίσης ότι μέχρι στιγμής δεν υπήρξε καμία δημόσια εκδήλωση ομοφυλοφίλων στην Κύπρο, ενώ είμαστε η μόνη χώρα μέλος στην οποία οργανώσεις ομοφυλοφίλων δεν έχουν δικούς τους χώρους και γραφεία.

Δεν υπάρχουν ακόμη στοιχεία για την παραχώρηση ασύλου λόγω σεξουαλικού προσανατολισμού (Νομίζω ότι είχα διαβάσει πριν περίπου ένα χρόνο κάτι σχετικό στον Πολίτη με μία περίπτωση Ιρανού ή Σύριου που είχε υποβάλει αίτηση μαζί με τον Ελληνοκύπριο σύντροφο του, αλλά δεν θυμάμαι να διάβασα την κατάληξη της αίτησης. Πρέπει να το ψάξω. Update: Το ενημερωμένο "Απέναντι Πεζοδρόμιο" είχε και πάλι την απάντηση. Η υπόθεση αφορούσε την περίπτωση Ιρανού ομοφυλόφιλου στον οποίο παραχωρήθηκε άσυλο από την Κυπριακή Δημοκρατία.)

Στα θετικά καταγράφεται η ύπαρξη, όπως και σε άλλες δεκαεφτά χώρες μέλη, νομοθετικού πλαισιού που τουλάχιστον θεωρητικά προστατεύει τους ομοφυλόφιλους από τις διακρίσεις.

Η Κυπριακή Δημοκρατία είναι επίσης μία από τις μόλις δέκα χώρες που παρέδωσαν στατιστικά στοιχεία για την καταγραφή παραπόνων για διακρίσεις λόγω σεξουαλικού προσανατολισμού. Καταγράφεται μία περίπτωση κατά την οποία υποβλήθηκε παράπονο και η απόφαση εκκρεμεί. (Όποιος γνωρίζει κάτι περισσότερο ας αφήσει σχόλιο για να το ψάξω κι αυτό λίγο περισσότερο. Χμμ πολλή δουλειά με φορτώνω... χαχαχα).


ΥΓ: Εφημερίδες των υπερορθόδοξων Εβραίων (που συμμετέχουν στη νέα ισραηλινή κυβέρνηση) παραποίησαν ψηφιακά φωτογραφίες από 30μελές (!) υπουργικό στο Ισραήλ για να μην φαίνονται οι δύο γυναίκες υπουργοί στη τελετή ορκομωσίας. Μέσα σ' αυτή τη Κνεσσέτ (κοινοβούλιο του Ισραήλ) έφερε πρόταση για το 'κοινωνικό σύμφωνο' ανεξαρτήτως σεξουαλικού προσανατολισμού ο δημόσια δηλωμένος ομοφυλόφιλος βουλευτής του κόμματος Μέρετζ, Horovitz.