5 Ιουλ 2009

Τρίτος δρόμος φοβάμαι πως δεν υπάρχει...

Πυκνώνουν το τελευταίο διάστημα οι αναλύσεις που κάνουν λόγο για το τέλος της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής κρίσης. Ο διεθνής τύπος φιλοξενεί όλο και συχνότερα απόψεις που αναφέρονται σε ένα πολύ σύντομο κύκλο κρίσης που θα κλείσει ίσως και μέσα στο 2009! Η ανοδική τιμή του πετρελαίου ίσως να δίνει την εντύπωση πως αυτές οι αναλύσεις έχουν βάση και πράγματι το τέλος της κρίσης είναι θέμα μηνών. Όμως εδώ τελειώνει η κρίση;

Μάλλον όχι κι όσοι έχουν παρακολουθήσει με μεγαλύτερο ενδιαφέρον τα όσα έλαβαν χώρα το τελευταίο χρόνο κατανοούν χωρίς μεγάλη δυσκολία ότι οι κινήσεις που έγιναν από αρκετές χώρες ήταν κινήσεις μπαλώματος της κρίσης.

Ενώ υπήρχε η ευκαιρία αλλά και η δυνατότητα το κράτος να προχωρήσει σε τομές που αφορούσαν τις αδυναμίες του συστήματος, να θέσει ένα πιο αυστηρό πλαίσιο συναλλαγών για να προστατεύσει το ίδιο το οικονομικό σύστημα, μέσα στο πανικό τους οι κυβερνήσεις αρκέστηκαν μόνο στις «τονωτικές ενέσεις» προς τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα. Δηλαδή έκαναν αυτό για το οποίο είχαν κατηγορηθεί εξ αρχής. Κοινωνικοποίησαν τα χρέη κι άφησαν τα κέρδη στις εταιρίες.

Πέραν από το οικονομικό βάρος που επωμίστηκαν οι κοινωνίες συνολικά για να διασωθούν οι πιο κερδοφόροι οικονομικοί οργανισμοί, δηλαδή οι τράπεζες και οι μεγάλες εταιρίες που συχνά αποτελούν τους πιο ισχυρούς παίκτες των τραστ, η οικονομία περιμένει και πάλι την.. αυτορρύθμιση.

Ετσι, την ίδια ώρα που οι κεφαλαιούχοι γλεντούν σε εξωτικά νησιά στην υγειά των κορόιδων, τα ακροδεξιά κι αντιευρωπαϊκά κόμματα γιορτάζουν στο τραπέζι που έστησε η κυβερνητική αδυναμία ν’ αντιμετωπίσει πειστικά τα κοινωνικά επακόλουθα της κρίσης.

Η κρίση έφερε ανεργία και μια τάση στροφής προς το συντηρητισμό, όπως φέρνει κάθε φορά μια κρίση, που προκαλεί ανησυχία αλλά και πανικό. Τα λαϊκίστικα συνθήματα κατά των (παράνομων) μεταναστών, η διογκούμενη λαϊκή οργή που δεν κατευθύνεται προς τους ισχυρούς (καρτέλ, τράπεζες, κράτος) αλλά προς τους αδυνάτους, αλλά και η ανάγκη για διασφάλιση του «εθνικού» κέρδους είτε αυτό είναι οικονομικό είτε ολιτικό διαμορφώνουν το σκηνικό το οποίο ζούμε σήμερα.

Μόνο που ούτε οι «τονωτικές ενέσεις», ούτε ο διωγμός των (παράνομων) μεταναστών είναι η λύση. Αφενός οι τράπεζες και τα καρτέλ θα συνεχίσουν την οικονομική αφαίμαξη της μεσαίας και μικροαστικής τάξης και των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, κι αφετέρου η «καθαρότητα της φυλής» δεν αποτελεί απάντηση σε μια ήπειρο που αντιμετωπίζει οξύ δημογραφικό πρόβλημα.

Μέχρι την επόμενη, οικονομική και κοινωνική, κρίση που θα μας έρθει στα επόμενα χρόνια πιο ισχυρή, αφού τα προβλήματα όσο κι αν τα κρύβουμε κάτω από το χαλί δεν επιλύονται, έχουμε δύο επιλογές. Η πρώτη είναι να σχεδιάσουμε τις καλοκαιρινές μας διακοπές, με τη βοήθεια ενός διακοποδανείου και να ζήσουμε από εδώ και πέρα ως μελλοθάνατοι, σαν να ναι η κάθε μας στιγμή η τελευταία. Η δεύτερη είναι να προβληματιστούμε αληθινά για τον επανασχεδιασμό των προτεραιοτήτων μας και των αναγκών μας και μέσα από ένα κοσμοπολίτικο πνεύμα ν’ αντιμετωπίσουμε συνολικά τα ζητήματα βιωσιμότητας που (θα έπρεπε να) μας προβληματίζουν μέσα στο παγκόσμιο χώρο που ζούμε. Τρίτος δρόμος φοβάμαι πως δεν υπάρχει...

8 σχόλια:

  1. Ίντα μεστή ανάλυση ρέ κκάλαρφουλ!

    Νομίζω ότι η κρίση της κρίσης που θα επιβάλει πραγματικόν επανασχεδιασμό των προτεραιοτήτων δεν έχει έρτει ακόμα. Η κρίση που είχαμεν είναι έναν αψούρισμα πριν την εκδήλωση του καρκίνου.

    Συνεχίζουμεν να συντηρούμε μιαν οικονομία που προσπαθεί να ικανοποιείσει απεριόριστες ανάγκες χωρίς όρια σε ένα πεπερασμένο φυσικό περιβάλλον με τα τοπολογικά όρια της σφαίρας που έχει ο πλανήτης. Έτσι αντίθεση δεν ισοζυγίζει με μιλλοσφοντζίσματα του στύλ "ας βοηθήσουμεν αυτούς που έχουν πρόβλημαν να το ξεπεράσουν"

    Ο κόσμος πάντα άλλασσεν αλλά η γενιά μας θα τον δεί να αλλάσσει πολλά βαθκειά τζιαι γλήορα. Πολλά παραπάνω τζιαι που την εποχήν της βιομηχανοποίησης. Καρτερώ ανυπόμονα :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. "Κοινωνικοποίησαν τα χρέη κι άφησαν τα κέρδη στις εταιρίες." Αυτή είναι η φρικτή αλήθεια. Για αυτό κι εγώ προτείνω την επόμενη φορά που θα έμφανίσουν αυξημένα κέρδη να’ρθουν τόσο οι κυβερνήσεις που τους βοήθησαν όσο και οι λαοί να απαιτήσουν να μοιραστούν όλοι τα κέρδη. Αλλιώς είναι όλοι τους γελίοι και μόνο μια κοινωνική επανάσταση θα μας σώσει.

    Ότι και να γίνει πάντως οι αντίδρασεις πρέπει να είναι συλλογικές. Αν οι αντιδράσεις σε ατομικό επίπεδο ήταν ικανές να φέρουν αλλαγές θα το είχαν σίγουρα κάνει εδώ και χρόνια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Κάτι μαλακίες που λεν οτι το 2012 θα έρθει το τέλος του κόσμου, ίσως να έχουν κάποια βάση. Το τέλος του κόσμου όπως τον εμάθαμε.

    Τζαι συμφωνώ ότι η οικονομική κρίση ήταν ένα peek, ένα preview του τι θα επακολουθήσει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Αντιλαμβανόμαστε την κρίση στα στενά εθνικά και χρονικά μας περιθώρια, αλλά δε βλέπουμε πως το σύστημα που υφίσταται την κρίση είναι αυτό που παράγει καί τη μετανάστευση και την εργασιακή οπισθοδρόμηση. Νόμίζω πως υπάρχει ένας δρόμος, αλλά αδιέξοδος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. @Aceras Anthropophorum
    Νιώθω τυχερός που ζω αυτή την εποχή. Εχεις δίκαιο ότι οι αλλαγές που βλέπουμε γίνονται με τρομακτικές - κι ενδιαφέρουσες- ταχύτητες. Με την ασφάλεια του ότι δεν έχω τίποτα απολύτως να χάσω αλλά πολλά να εύχομαι, κι εγώ περιμένω ανυπόμονα.

    @Dorothea
    Οι αντιδράσεις βεβαίως πρέπει να είναι και συλλογικές. Ας μην υποτιμούμε όμως και την ατομική αντίδραση. Είναι πολλά τα παραδείγματα που ΜΙΑ υπόθεση λειτούργησε πιλοτικά ή έφερε αναγκαστικά αλλαγές. Ο καθένας μας έχει την ευθύνη της αλλαγής, κι ατομικά κι ως μέλος ενός συνόλου. Ας περιμένουμε μόνο συλλογικές δράσεις ίσως να χαθούμε στον προσδιορισμό της συλλογικότητας.

    @unshaved bastard.
    Λες να χει δίκαιο ο Λιακόπουλος και ο Χαρδαβέλλας τελικά; Εγώ μέχρι τώρα τους κατέτασσα στους γραφικούς της τηλεόρασης. Ισως να χεις και δίκαιο.. χιχιχι. Πέρα από το αστείο, συμφωνώ ότι θα δούμε σύντομα το τέλος αυτού του κόσμου, γιατί δεν στηρίζεται σε καμιά λογική, σε κανένα στέρεο υπόβαθρο.

    @Thanos
    Χμμμ... Επειδή ακριβώς είναι αδιέξοδος ο δρόμος γι αυτό μάλλον θα δούμε το τέλος αυτής της πορείας τα επόμενα χρόνια. Δεν ξέρω όμως τι να περιμένουμε για τη συνέχεια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Που χάθηκες φίλε colourful? Μας λείπεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Εξαιρετικό το κείμενο, περιεκτικό και γόνιμο για συζητήσεις. Καιρός ήταν να εμφανιστείς και πάλι!

    Θα επανέλθω νομίζω μόλις βρω λίγη ώρα για σχολιασμό...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. ...αλλά για να μην πολυλογώ έχω να πω οτι με καλύπτει 100% το σχόλιο του Aceras.

    ΑπάντησηΔιαγραφή