Εχω και καλά και κακά μαντάτα... Από που ν' αρχίσω;

Έχω κι ευχάριστα να γράψω έχω και δυσάρεστα. Από ποια να ξεκινήσω; Σ' αυτή την ερώτηση πάντα απαντώ να ξεκινούμε από τα δυσάρεστα. Δεν αντέχω την αγωνία για κάτι άσχημο. Προτιμώ μια κι έξω, να το μάθω να τελειώνουμε. Ε, και μετά οι θετικές ειδήσεις βοηθούν για να ισορροπήσουμε πάλι.

Ετσι κι εδώ. Ξεκινώ με κάτι που διάβσα πρώτα στον Πολίτη και μετά βεβαίως δημοσιεύτηκε και στο μπλοκ της Αλλης Όχθης. Την ιστορία τη θυμόμουν από τα ΜΜΕ όταν έγινε το φονικό. Τα άσχημα μαντάτα δεν είναι βεβαίως ότι ο πατέρας του θύματος (που ήταν μόλις 21 ετών) προσέφυγε στο ΕΔΑΔ κατά της Κυπριακής Δημοκρατίας αλλά ότι ενώ έχουν περάσει τόσα χρόνια λίγα πράγματα άλλαξαν. Εχουμε μακρύ δρόμο μέχρι να γίνει κάτι ουσιαστικό, μέχρι ν' αποφασίσουμε ότι τα σκλαβοπάζαρα της νύκτας πρέπει να κλείσουν. Πόσο ξεφτίλες είμαστε όλοι που έχουμε συνηθίσει στη θέα και το θέαμα τους;

Η ευχάριστη είδησης έρχεται από τη Λεμεσό. Στην εκδήλωση (το... εναλλακτικό φεστιβαλ όπως το περιγράφει ο Λινοπάμπακος) έκαναν το πέρασμα του περίπου 1000 συμπολίτες μας. Αν ισχύει αυτό τότε είναι μεγάλη επιτυχία!
Διαβάστε περισσότερα εδώ:
"Όταν οι πολίτες διεκδικούν με όπλο τον πολιτισμό"

Από τη γιορτή του μόλου της Λεμεσού

ανταποκριση που την λεμεσο

Η άλλη άποψη επίσης εδώ: Εκδήλωση ενάντια στην αστυνομική βία - vs - καναπές = 2 !

Καλή βδομάδα...