Οι "ανύπρακτοι" και τα "trendy ζώα" στις Βρυξέλλες

Σημείο εκκίνησης για τη στάση του ορθολογικού ψηφοφόρου είναι πως συμμετέχει στις εκλογές γιατί πιστεύει ότι μπορεί με τη ψήφο του να καθορίσει, στο μερίδιο που του αναλογεί, το αποτέλεσμα.

Στις εκλογές του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου, όμως, τα δεδομένα παραπέμπουν περισσότερο σε "μη ορθολογικές" προσεγγίσεις. Ενώ σε μεγάλο βαθμό η καθημερινότητα μας καθορίζεται από νόμους και κανονισμούς που υιοθετούνται στις Βρυξέλλες και το Στρασβούργο, οι πολίτες αποδίδουν λιγότερη σημασία σ' αυτές. Αντίθετα τις θεωρούν πιο χαλαρές και δευτερεύουσες, ανεβάζοντας τα ποσοστά αποχής πολύ υψηλότερα από την περίπτωση των εθνικών και προεδρικών εκλογών.

Ωστόσο, πρέπει ν' αναγνωρίσουμε το ρόλο των ευρωπαϊκών θεσμών στη διεύρυνση των ελευθεριών του ατόμου και την προστασία της ανοχής προς τη διαφορετικότητα και τη πολυσυλλεκτικότητα μέσα στις εθνικές κοινωνίες.

Την ίδια ώρα που στα εθνικά κοινοβούλια η συζήτηση για θέματα ομοφυλοφιλίας είναι ανύπαρκτη (Κύπρος) ή ακούγονται τάσεις κι απόψεις πως οποιαδήποτε συζήτηση αυτού του είδους είναι μόδα και παρομοιάζεται με το διάλογο για τη προστασία των δικαιωμάτων των ζώων!!! (Ελλάδα), στο Ευρωπαϊκό κοινοβούλιο κατατίθενται ψηφίσματα για προστασία της ισότητας των πολιτών της ΕΕ και το ευρωπαϊκό σύνταγμα περιείχε αναφορές στη μη διάκριση των ατόμων λόγω του σεξουαλικού/ γενετήσιου προσανατολισμού τους!

Γι αυτούς τους λόγους, παρά τις όποιες αδυναμίες, ατέλειες και προβλήματα υπάρχουν στο γραφειοκρατικό σύστημα των Βρυξελλών θεωρώ ότι οι ευρωεκλογές μας αφορούν και μάλιστα πολύ περισσότερο από τις εθνικές εκλογές, ειδικά όσοι πιστεύουν ότι έχουν ανάγκη προστασίας από κάθε είδους διακρίσεις.

Υποψήφιοι υπέρ/κατά του γάμου των ομοφυλοφίλων
Ψάχνοντας στα προφίλ των υποψηφίων βουλευτών του 2006 από τον "Πολίτη" βρήκα δύο μόνο (πολλοί δεν είχαν απαντήσει στο ερωτηματολόγιο της εφημερίδας ενώ άλλοι υποψήφιοι Ευρωβουλευτές δεν ήταν υποψήφιοι βουλευτές τότε) απαντήσεις υποψηφίων Ευρωβουλευτών στο ερώτημα κατά πόσο οι ερωτώμενοι είναι υπέρ του γάμου των ομοφυλοφίλων.

Καταρχήν η ίδια η ερώτηση μπορεί να θεωρηθεί προβληματική. Άλλο ο γάμος κι άλλο η νομική κατοχύρωση, με το σύμφωνο συμβίωσης, μιας σχέσης ατόμων του ίδιου φύλου για λόγους ισότητας των δικαιωμάτων έναντι του κράτους. Ωστόσο σε καμία απάντηση δεν υπήρξε η ανάγκη για να δοθεί διευκρίνηση, οπότε πιστεύω ότι σε γενικές γραμμές η ίδια απάντηση θα δινόταν είτε γινόταν αναφορά σε γάμο είτε σε σύμφωνο συμβίωσης.

Οι απαντήσεις αφορούν δύο γυναίκες. Η Ελένη Θεοχάρους που φλερτάρει με τα συντηρητικότερα στοιχεία της Κυπριακής κοινωνίας (εκκλησία, σύνδεσμοι αγωνιστών, εθνικόφρονα σωματεία) απάντησε βεβαίως ότι διαφωνεί. "Είμαι κατά της νομιμοποίησης του γάμου μεταξύ ομοφυλοφίλων." Ούτε πως, ούτε γιατί λέει. Δικαίωμα της αλλά είναι λογικό να διερωτάται κάποιος πως μπορεί ένα άτομο που παρουσιάζεται ως αλτρουίστρια με συμμετοχή σε αποστολές των Γιατρών Χωρίς Σύνορα σε εμπόλεμες ζώνες να διαχωρίζει τους ανθρώπους ανάλογα με το γενετήσιο προσανατολισμό τους...

Η Κατερίνα Φλουρέντζου Μελισσηνού δεν έχει καν το σθένος ν' απαντήσει είτε θετικά είτε αρνητικά. Με μεσοβέζικη απάντηση λέει "Πιστεύω πως ο κάθε άνθρωπος δικαιούται να διαθέτει το σώμα του όπως ο ίδιος θέλει. Όμως η κυπριακή κοινωνία δεν είναι έτοιμη για νομιμοποίηση του γάμου μεταξύ ομοφυλοφίλων." Τώρα να πιστέψουμε ότι διαφωνεί αλλά το θεωρεί politically incorrect και προτιμά να επιρρίψει την ευθύνη στην κοινωνία γενικά κι αόριστα ή ότι συμφωνεί αλλά δεν έχει τη τόλμη να το παραδεκτεί και προσπαθεί να κρατήσει ισορροπίες; Ότι και να συμβαίνει δεν μου άρεσε η στάση της, αφού δείχνει ατολμία και φοβία να πάρει ξεκάθαρη θέση.

Υπάρχει και... τρίτη απάντηση, αλλά μέσω συζύγου! Η Ρούλλα Μαυρονικόλα (ΕΔΕΚ) είχε απαντήσει: "Δεν έχω ταμπού. Εξάλλου δεν μου το επιτρέπει ούτε η σοσιαλιστική μου ιδεολογία. Είμαι υπέρ του γάμου μεταξύ ομοφυλοφίλων." Τώρα αν συμφωνεί ο Κούλλης δεν μπορώ να το ξέρω...